از همان لحظه‌ای که پا به این دنیا می‌گذاریم یک چیز را بدون هیچ شک و تردیدی باید بپذیریم: روزی این دنیا را ترک خواهیم کرد. چه بخواهیم چه نخواهیم روزی عزیزانمان نیز ما را ترک خواهند گفت و در غم فراغ آنها خواهیم نشست. در این شرایط یکی از کلیدی‌ترین نقش‌ها را اقوام، دوستان و نزدیکان ایفا می‌کنند. نوع واکنش آنها و رفتاری که در قبال فرد داغ‌دار از خود نشان می‌دهند نقشی تعیین کننده در بهتر یا بدتر شدن حال وی دارد. گاهی اوقات اطرافیان فرد داغ‌دار تلاش می‌کنند تا نوع خاصی از سوگواری را به فرد داغ‌دیده تحمیل کنند یا توقع دارند در مراسم ختم حتما گریه و زاری کند. همین فشار بیرونی باعث می‌شود تا این شخص علاوه بر مشکلات ناشی از فقدان، مشکلات دیگری که حاصل این فشارهای بیرونی است را متحمل شود.

 

علاوه بر این باورهای غلط رایج دیگری وجود دارد که باعث می‌شود فرایند سوگ دردناک‌‌تر و ماندگارتر از آن چیزی که باید تجربه شود. برای مثال افراد در مواردی که شخصی بستری و رو به فوت است در اطلاع رسانی شرایط وی کوتاهی می‌کنند یا اطلاعات غلط ارائه می‌دهند. این کار و امثال آن باعث می‌شود که افراد غائب که اطلاعات را از این طریق دریافت می‌کنند دچار مشکلاتی بیشتر از آنچه که مورد توقع است مواجه شوند. گذشته از تمام این موارد، در شرایط فعلی که با همه گیری کرونا روبرو هستیم به خودی خود باعث مشکلات عدیده‌ای شده است که سوگواری هم از آنها متاثر شده است. افراد دیگر مثل سابق نمی‌توانند دور هم جمع شوند و عزاداری کنند، حتی حضور در مراسم خاکسپاری در مواردی که فوت ناشی از بیماری کرونا است غیر ممکن می‌شود و امثال این اتفاقات جدید باعث شده تا تجربه سوگ دشوارتر و پیچیده‌تر از قبل شود. به همین دلیل علاوه بر افزایش آگاهی نسبت به باورهای اشتباه و آسیب زننده در مورد سوگواری، باید به دنبال روش‌های جدیدی بود که با این شرایط خودمان را وفق دهیم.

در وبینار حاضر علاوه بر مانور بر روی موارد ذکر شده، به موضوع بسیار مهم کودکان و سوگ پرداخته خواهد شد. بسیاری از خانواده‌ها تا زمانی که درگیر مسئله خاصی نشوند به فکر نحوه آموزش و پاسخ به سوالات کودکان نمی‌افتند. مثال معروف آن سوال «من از کجا اومدم؟» هست که در تربیت جنسی به آن پرداخته می‌شود. اما سوال بسیار مهم دیگر «فلانی کجا رفته؟» یا «مردن یعنی چی؟» هست که عموما خانواده‌ها تا پیش از مواجه شدن با چنین شرایطی به پاسخ آن فکر نکرده‌اند. در این وبینار به نحوه صحیح اطلاع رسانی فوت عزیزان به کودک، پاسخ‌دهی به سوالات کودکان پیرامون مرگ و کیفیت حضور آنها در مراسم‌های مربوط به فوت عزیزان پرداخته می‌شود.

سرفصل‌های این وبینار

این وبینار مناسب چه کسانی است؟

وبینار پیش رو، هرچند کوتاه اما تا حد امکان جامع، تلاش دارد تا بر موضوعی تمرکز کند که کمتر مورد توجه افراد است: وقتی اقوام و دوستان من عزیزی را از دست می‌دهند باید چه کار کنم؟ چگونه می‌توانم حال او را بهتر کنم؟ (یا حداقل بدتر نکنم؟) آیا فرزندان باید در خاکسپاری یا ختم حاضر باشند؟ چگونه خبر فوت کسی را بدهیم؟ اگر کسی در بیمارستان بستری است باید به دیگران از شرایط وی خبر بدهیم؟ و سوالات بسیار زیاد دیگری که برای آنها جواب دقیقی نداریم و با قرار گرفتن در موقعیت، تازه به دنبال راه حل و پاسخ می‌گردیم. به همین دلیل ما این وبینار را مناسب همه می‌دانیم، اما آنهایی که با اشخاص سوگوار سروکار دارند (به تازگی دوست یا اقوام آنها عزیزی را از دست داده و سوگوار است، یا به عنوان درمانگر به افراد سوگوار مشاوره می‌دهند) در اولویت هستند.

دستاورد این وبینار چیست؟

شرکت‌کنندگان در این وبینار در پایان می‌توانند به طور موثری در بهبود افراد داغ‌داری که می‌شناسند نقش ایفا کنند، آنها را درک کنند و علاوه بر تسریع فرایند بهبود از آسیب‌های احتمالی پیشگیری کنند. در پایان این وبینار آنها متوجه خواهند شد که چه نوع سوگی نیازمند مداخلات روانشناختی و مراجعه به مشاور دارد و چه نوع سوگی به خودی خود بهبود می‌یابد. دستاورد دیگر این وبینار آمادگی برای برنامه‌ریزی صحیح جهت برگزاری مراسم سوگواری در شرایط ویژه‌ای مثل کرونا خواهد بود. و دستاورد چهارم آماده شدن والدین برای پاسخ دادن به سوالات مربوط به مرگ از جانب کودکان است.

 

برای تهیه فیلم این وبینار از اینجا اقدام نمایید.